έπουρος

ἔπουρος, -ον (Α)

1. (για άνεμο) αυτός που πνέει ευνοϊκά («εἴθ’ ἀνεμόεσσά τις γένοιτ’ ἔπουρος αὔρα», Σοφ.)

2. αυτός που υποβοηθείται («τῷ ἀληθείας πνεύματι ἔπουρος ἀρθείς», Κλήμ. Αλ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < επί* + ούρος «ευνοϊκός άνεμος» (βλ. λ. ούρος Ι)].